ORUÇ

Kur’an ayetinde de işaret ettiği gibi, insanların doğru yolu bulması, iyi ve kötüyü ayırt etmesi için verilen açık bir delildir. Delil ise, insanın kendi gözüyle müşahede ettiği, aynı zamanda yolunu bulması için önündeki ışıktır, rehber veya kılavuzdur, Allah emirleri, insan fıtratıdır, olması gereken insani vasıflardır. İnsanın iyi ve kötüyü birbirinden ayırması, kendine hâkim olması, başkalarının mutluluğuyla mutlu olması, paylaşması ve dayanışması oruçtur. Maddi ve manevi paylaşımdır. ‘Ey insanlar oruçlu olun’ derken ve demek istenildiği anlaşılmaktadır.

Ramazan ayı geliyor ve sofralar kuruluyor. ‘Ben oruçluyum’ diyenler çeşit çeşit yemeklerin bulunduğu sofraya kuruluyor. Komşum aç mı tok mu diye düşünmeden. Hani oruçluydun? Böyle mi olur oruç? Oruç, çeşit çeşit yemeklerin başına oturmak, fiyatları yukarı çekmek veya yemekten içmekten sakınmak ve hayvanlar misali ağzı bağlamak değildir. Şöyle bir söz söylemek istiyorum, “Oruç yemek ve içmekten sakınmak değil. Belki de dilini, ağzını ve nefesini kötülüklerden sakındırmaktır.”

İnsanın gelişimine faydalı olmayan her iş kısırdır. Sonuç alınmaz. Yıllardır bu insanlar Ramazan ayında oruç tutuyoruz diye aç kalıyorlar. Oysa yapılan her ibadetten sonuç alınmalı. Eğer sonuç alınmıyorsa terk edilmeli. Demek ki oruç, aç kalmak değil, yaşamak, hissetmek, kendimize hâkim olmak, midemize değil duygularımıza gen vurmaktır.

Sonra oruç tutulmaz, oruç olunur. O bir yaşam biçimidir. Bir çeşit terbiyedir. Güzellikleri paylaşmaktır, aşktır, sevgidir, sevmek ve sevilmektir oruç. Oruç tutulmaz, oruç olunur…

İmsak etmek, kontrol demektir. Gelin nefsimize ve kötü düşüncelerimize imsak ettirelim. Oruç gerektiği gibi yaşamaktır. Yaradan bunu istemiyor mu? Zaten var olmanın sebebi de budur. Sahte ibadetler terk edilmeli, gerçek yaşanmalı.

İşte orucumuz... Ben orucumu bir aya sığdırmam. Oruç bir ay değil, bir yıl belki bir ömür olmalı. Çünkü oruç bir yaşam tarzıdır.