Evet evet, artık her Türk dünyaya pedaldır. Üstümüze basıp sağa sola sıçramaktan bahsediyorum. Malum gaza basılırsa yürünür, biraz daha basılırsa hızlanılır. Pedal işte her işe yarar.
…
Biliyorum; “O laf öyle değil” diyenler, “Onu öyle demezler” türünden tekerleme söylemeye başlayanlar olacaktır. Ama, bu böyle; artık elden bir şey gelmez.
Ve yine biliyorum; Büyük Atatürk’ün o güzel sözünü: Bir Türk Dünyaya Bedeldir.
Peki hala bu sözü söyleyebiliyor muyuz? Söyleyebiliyorsak da, söyleyemeyeceğimiz günlerin ürkünçlüğünü iliklerimizde hissetmiyor muyuz?
Sevr’in tarihin çöp sepetinden alınıp, yeniden servise hazırlanıldığının, Lozan’ın örselenmeye başlandığının farkında değil miyiz?
Ata’nın her gün tekrar tekrar okumaya başladığımız, okudukça “Bunları da mı gördün-bildin, pes doğrusu.” dediğimiz “Gençliğe Seslenişini” okudukça yüreğimiz burkulmuyor mu?
…
Memleketi korumanın suç olacağı kimin aklına gelirdi. Artık sınırları korumayacağız, teröristin peşinden takip yapamayacağız. Yer altı ve yerüstü zenginliklerimizi keyifle birilerine ikram edeceğiz. Bunları yapacağız ki, “Akıllı ol” diyenlerden azar işitmeyelim.
…
Ceza hukukunun bir evrensel kuralı vardır; hiç kimse kendi aleyhine olan hususları açıklamak zorunda değildir. Hiçbir şey bilmiyorsa, susma hakkını kullanır. Hele hele “Suçsuzum” demek insanın en insani hakkıdır. Bunun aksi bile düşünülemez.
Ama, sözde çağdaş Batı’nın en uygar ülkelerinden sayılan İsviçre’nin, o ulu parlamentosunun vazettiği yasaya göre, bir Türkün “Biz Ermenileri katletmedik” demesi hapis cezasını gerektiriyor. Bereket versin tüm engellere karşın Fransa parlamentosunun bu yasayı çıkarması engellenebildi.
Biliyoruz, yasa ve hukuk aynı şey değildir. Her zaman da aynı sonuca ulaşılmaz. Ama bu yasalar çıkarken Türk Ulusunu temsil eden büyüklerimizden hangi tepkiler duyuldu, hangi serzenişlerine tanık olundu?
…
Ülkede ahval ve şerait bu merkezde iken, sakin kafayla bir daha düşünelim; Bir Türk dünyaya bedel midir? Yoksa bu gidişle, her Türk dünyaya pedal mıdır?
Duyamadım!
