MİT – PKK görüşmesi tartışmaları beni ta çocukluğuma götürdü. Özellikle, altmışlı/yetmişli yılların Furunlu köyüne. Bu konuyu şunun için açtım; hani sayın başbakanımız Recep Tayyip Erdoğan için, Karadenizlidir, Kasımpaşalıdır deniyor ya; bence sayın başbakanımızda eser halinde de olsa, bizim Furunlu köylülük vardır.
Nasıl mı anladım? Büyük espri yeteneğinden, şakacılığından.
…
Bizim köyün çocukları, televizyonlardan, internetlerden fırsat kalıyorsa o eski şakaları belki hala yapıyorlardır. Bizim köylü çocuklarının, özellikle aklıma gelen bir şakası vardı: Durup dururken, biri tutar yanındakinin ya da sıradan ulaşabildiği bir başka arkadaşının ensesine hafiften bir tokat çıkarır. Çok acıtmasa da, tokadı yiyen bağırır çağırır:
- Ne vuruyorsun enseme!
Tokadı vuran pişkin pişkin sırıtır:
- Ben vurmadım kii, elim vurdu…
Alt tarafı oyun tabi, çocuklar da oynayacak, şakalaşacak.
…
Sayın başbakanımız önce “Terör örgütüyle görüşmeyi kanıtlayamayan onörü olmayan adem telakki edilir” mealinde bir söz söylemişti.
Şeytanın işi yok, çıktı mı size o işin de kaseti. Hem de “Baykal istifa ettiren” türünden.
Üstelik “Ben sayın başbakanın özel temsilcisiyim” diyen harcanamaz zevattan Hakan Fidan bey de, o CD’lerde derinden gelen bir sesle, sürekli hapse atılan, telef edilen ordu mensuplarını, yöneticileri kastederek “Spesifik olarak isim vererek şikayet edebileceğiniz, şu adam düşmandır, bu adam şeydir…” türünden lakırdılar etti mi? Al başına belayı…
…
Yani açarsak, ne denmiş oluyor: “Vatanı korumakla, yönetmekle görevli memleket evlatlarından, siz teröristleri üzen eden varsa, gereğini yaparız”
Nitekim etti ve etmekteler bunları.
…
Nerden başlamıştık? Hah bizim köydeki şakalardan başlamıştık. Ne diyordu tokadı aşkeden: Ben vurmadım elim vurdu.
Peki sayın başbakanımız de diyor? “Hükümet görüşmez, devlet görüşür”
…
Dedim ya, bizim başbakanda eser halinde bile olsa Furunlu köylülük var. Şakacılığından belli.
