Sevginin çok büyük bir güç olduğu, ileriki zamanlarda daha iyi anlaşılır.
Para, mal, kuvvet ve otorite insanları mutlu etmeye yetmez olur. İnsanları daha çok bireyselleştirir, ayrıştırır, çoğu zaman da düşman etmiştir.
İnsanları birbirine bağlayan, dayanışma ve yardımlaşmayı arttıran, paylaşma ve birlikte yaşamayı öğreten güç, sevgidir. Sevginin azaldığı yerde; kin, menfaat, düşmanlık ve isyan ortaya çıkar. Bu gün en çok şikâyet edilen konu bu değil midir? Sevgi dolu bir tebessümden, şefkat yüklü bir bakıştan, sıcacık bir dilden daha etkili, daha kuvvetli ne olabilir ki? Bugün insanlar çok şey elde ettiğine sevinememekte, sevgiyi yitirdiğine üzülmektedir.
“ İnsanlık öldü mü be kardeşim?” diye şikâyet edilen hususun temelinde kaybedilen sevgi yatar.
Sevgi, yaradanı sevmekle başlar bilirsiniz saygıdeğer okurlarım. Yaratılanı sevmek ise, Yaradandan dolayıdır değil mi?
O halde; herkes sevgiye lâyık ve sevgiye muhtaçtır.
Tabii ki, sevginin en duru ve saf olanı, en temizi ve uzun ömürlüsü, hiçbir menfaatin karışmadığı bir sevgidir.
Saygılarımla.